Słownik polsko-niemiecki. 2014.
mokradło — n III, Ms. mokradłodle; lm D. mokradłodeł częściej w lm «grząski, podmokły obszar; grzęzawisko, trzęsawisko, bagno, moczar» Rozległe mokradła. Brnąć przez mokradła. Rośliny rosnące na mokradłach … Słownik języka polskiego
Liste deutscher Bezeichnungen polnischer Orte — In dieser Liste werden polnische Namen von Orten (Städte, Flüsse, Inseln etc.) den jeweiligen deutschen Bezeichnungen gegenübergestellt, die sie zu Zeiten trugen, als die Gebiete, in denen sie sich befinden, zum Deutschen Reich oder Österreich… … Deutsch Wikipedia
błocić — ndk VIa, błocićcę, błocićcisz, błoć, błocićcił, błocićcony «brudzić błotem; zostawiać ślady błota na podłodze» Błocić podłogę. Błocić mieszkanie a. w mieszkaniu. Błocić (sobie) obuwie, płaszcz. błocić się 1. strona zwrotna czas. błocić Dzieci… … Słownik języka polskiego
dubelt — m IV, DB. a, Ms. dubeltlcie; lm M. y zool. «Capella media, ptak łowny z rodziny siewek, o upierzeniu rdzawożółtym w ciemne plamy; zamieszkuje mokradła i tundry Eurazji, w Polsce rzadko spotykany» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
osuszyć — dk VIb, osuszyćszę, osuszyćszysz, osusz, osuszyćszył, osuszyćszony osuszać ndk I, osuszyćam, osuszyćasz, osuszyćają, osuszyćaj, osuszyćał, osuszyćany 1. «pozbawić coś wilgoci, uczynić suchym; usunąć, zetrzeć skądś wodę, wilgoć; odwodnić,… … Słownik języka polskiego
torfiasty — «zawierający torf, obfitujący w torf» Torfiaste podłoże. Torfiaste mokradła, łąki … Słownik języka polskiego
trzcina — ż IV, CMs. trzcinanie; lm M. trzcinany (zwykle w lp) 1. «Phragmites, roślina z rodziny traw, o wysokiej łodydze, z kwiatami w postaci wiech; najbardziej znanym gatunkiem tej rośliny jest trzcina pospolita rosnąca gromadnie przy brzegach wód i na… … Słownik języka polskiego
wodnik — m III, DB. a, N. wodnikkiem; lm M. i 1. lm DB. ów «baśniowa postać przebywająca rzekomo w morzach, jeziorach, rzekach» 2. lm B.=M. zool. «Rallus aquaticus, wędrowny ptak z rodziny chruścieli, o upierzeniu brunatnym, plamistym, po bokach czarnym z … Słownik języka polskiego
żuraw — m I, D. żurawwia; lm M. żurawwie, D. żurawwi 1. B.=D. Żuraw a. żuraw zwyczajny «Grus grus, ptak z rzędu o tej samej nazwie, duży, o smukłej budowie ciała, długich, silnych nogach, długiej szyi i prostym dziobie, popielato czarnym upierzeniu;… … Słownik języka polskiego
brnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, brnę, brnie, brnij, brnął, brnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} iść z trudnością po czymś stawiającym nogom opór : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brnąć w śniegu. Brnąć przez zaspy,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dubelt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż I, Mc. dubeltlcie {{/stl 8}}{{stl 7}} ptak z grupy bekasów o upierzeniu rdzawobrunatnym i bardzo długim dziobie; zamieszkuje łąki i mokradła Eurazji <niem.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
